Carl Gustav Jung
Czy wiesz, że serce jest najpotężniejszym generatorem energii elektromagnetycznej ludzkiego ciała, wytwarzającym największe rytmiczne pole elektromagnetyczne ze wszystkich narządów ciała? Pole elektromagnetyczne serca ma 60x większą amplitudę niż aktywność elektryczna mózgu. Pole to można wykryć w dowolnym miejscu na powierzchni ciała. Ponadto pole magnetyczne wytwarzane przez serce jest ponad 5.000 x silniejsze niż pole magnetyczne mózgu i może zostać wykryte wiele metrów nad ciałem, z różnych stron, a co więcej – nawet empirycznie zmierzone. Poprzez serce uzyskuje się dostęp do pola energii punktu zerowego, nieskończonego potencjału energii wszechświata.
Mylimy się twierdząc, że ludzki umysł jest miejscem świadomości. Większość z nas ześrodkowana jest w swoich głowach albo w prywatnych „światach duchowych”, by w ogóle móc egzystować w swej wewnętrznej nierównowadze. W obowiązującym zachodnim systemie naukowym uważa się, że mózg ludzki generuje proces świadomości. Twierdzi się, że mózg i umysł są nierozłączne, lub wręcz tożsame ze sobą. Istnieje jednak inna forma świadomości. Daniel Goldmann nazywa ją „inteligencją emocjonalną”, można stwierdzić że to świadomość ześrodkowana w sercu. Opiera się ona na rezygnacji z rozpraszającego mentalnego dialogu wewnętrznego i wejście w stan theta (7-4 cykli na sekundę). Można nauczyć się świadomie utrzymywać ten stan i z niego działać. Ma się wtedy dostęp do świata prawej półkuli. Ośrodek serca określany jest jako obszar szczególnego rodzaju świadomości, w której obserwacja nie wiąże się z oceną ani analizą.
Prawa półkula mózgowa danej osoby jest połączona intelektualnie z polem jej serca. Odpowiednio ukształtowane partnerstwo prawej półkuli i serca umożliwia uzyskanie dostępu do odmiennych stanów świadomości oraz wyjątkowych percepcyjnych układów odniesienia.
Prawa półkula mózgowa jest procesorem równoległym, działającym w sposób niewerbalny, specjalizującym się w informacjach wizualnych, przestrzennych i intuicyjnych oraz w złożoności, wieloznaczności, w paradoksach. Prawa półkula jest znacznie szybsza niż lewa – bardzo szybko przetwarza informacje w sposób nieliniowy i niesekwencyjny. Dostrzegając całość obrazu, rejestruje miliony bitów informacji na sekundę, a następnie określa relacje przestrzenne poszczególnych części w odniesieniu do całości. Ta część mózgu nie stosuje się do wzorców i określonych zasad.W każdej sekundzie świadomość ujawnia nam niewielki fragment z jedenastu milionów bitów informacji, które zostają przekazane mózgowi poprzez zmysły. Prawa półkula mózgowa współdziała z lewą i może przetwarzać miliardy bitów danych na sekundę.
Lewa półkula jest jednak procesorem szeregowym, który może sobie poradzić jedynie z siedmioma (plus/minus dwa), bitami informacji na sekundę. Dlatego też, lewa półkula mózgowa, nadająca nazwy i klasyfikująca, działa jak sensor analityczny, decydując o tym, jakie dane sensoryczne przedostaną się do świadomości oraz co zostanie zepchnięte ze próg świadomego postrzegania. Mechanizm ten jest bardzo przydatny w radzeniu sobie w tak zwanym świecie rzeczywistym. Umożliwia on nam po prostu przeżycie. Lewa półkula decyduje, które informacje zostaną przez nas świadomie zauważone, dlatego też ogromna ilość danych jest nieustannie usuwana oraz uznawana za zbędną przez wewnętrzne oprogramowanie lewopółkulowe. Można to porównać do lejka: prawa półkula stanowi jego szerszą część, lewa odpowiada wąskiej. To od wąskiej części lejka zależy przepływ cieczy i jej „osadzenie” w naczyniu. A więc uwaga: każdy z nas ma dostęp do nieprawdopodobnej ilości rzeczywistości w każdym momencie swego istnienia, lewa półkula mózgu decyduje jednak o tym, czy informacja ma zostać przepuszczona do świadomej percepcji i zauważona.
Nazywając coś, nadajesz temu definicję oraz określasz sposób przejawiania się tego obiektu w twojej rzeczywistości – i w tym momencie – zauważasz, że to stworzyłeś… Oznacza to, że zauważasz to, co nauczyłeś się widzieć. Coś nie istnieje w twoim świecie, bo twoja lewa półkula nie ma takiego programu, by to odbierać. Po prostu twoje narzędzia pomiaru (percepcja) nie są skalibrowane na odbiór tej rzeczywistości.
Jeśli twoja lewa półkula otrzyma z prawej informację, „skanuje” ja pod kątem przydatności życiowej właściciela. Jeśli nie rozpozna jej przynależności do „katalogu zasad biologicznego przetrwania”, odrzuci ją. To tego zbioru należy wszystko to, co wypróbowane zostało przez nas i naszych protoplastów w przeszłości. Oznacza to, że nazywając, klasyfikując i uwaga: spostrzegając – kopiujemy. Dlatego norweski naukowiec Tor Norretranders mawia: „Ufaj swoim przeczuciom i intuicjom – są one bliższe rzeczywistości niż to, co postrzegasz, ponieważ korzystają one ze znacznie większej ilości informacji”.
Od Ciebie zależy, jaki model rzeczywistości uznasz za obowiązujący w Twoim życiu.To Ty wybierasz oprogramowanie, którym się posługujesz. Od niego zależy, co zobaczysz na monitorze Twojego życia. Kim jest jednak ten „Ty”, który wybiera?….
